गाठ

वाट्ल नव्हतं की ती

भॆट शेवटची ठरावी?

अन नियतीशी निसटणारी गाठ

आणखी गठ्ठ बसावी...

प्रारब्ध..

आताशा माझ्या "चुप्प" बसण्याचा

फ़ायदा किरकोळ "प्रश्न" ही घेत असतात,

आणि जाताना त्यांच्या सोयीने

"उत्तरं" ही जबरदस्तीने नेत असतात.

तुझ्यातील कातळाचा प्रस्तरभंग होण्याचा

माझी ’पाझरमाया" वाट बघत्येय,

परंतु सदैव तुझ्या मर्जीतील नियती

माझ्या प्रारब्धाची वाट रोकत्येय..

चक्र....

खुपदा वाटतं की खुप काही लिहावं

पण लिहायला घेतलं की वाटतं,

शब्दच गोठले आहेत,

आणि अर्थ थिजले आहेत,

मग लिहायचा अट्टाहास तरी कशासाठी?

अशावेळी स्वप्नातील चांदण्या तशाच कोंदल्या जातात

तुज़्या प्रच्छ्न्न आठवणींच्या विळख्य़ामध्ये,

त्यातील काही अडकतात,

तर काही निसटतात..

अलगदपणे...

आणि पुन्हा सुरु होतात माझे स्त्राव

आशयातुन शब्दांकडे

तुझ्या आठवणींना वितळवन्यासाठी..

आणि सुरुवात होते एका न थांबणारया चक्राची...